Nasze dziecko do pewnego wieku jest bardzo grzeczne, ale w pewnym momencie zaczyna się buntować i nie trzeba wcale czekać, aż stanie się nastolatkiem. Już dwuletnie dziecko może pokazywać, że ma własne zdanie. Jak sobie z tym radzić?
Czym objawia się bunt dwulatka? Jest to nazwa zjawiska, które zazwyczaj pojawia się pomiędzy 18 a 26 miesiącem życia. Mowa o złości, krzyku, tupaniu nogami i ciągłym mówieniu nie. Dziecko będzie też chciało robić wiele rzeczy samodzielnie i nie będzie chciało pomocy. Na dodatek maluch będzie żądał, by wszystkie jego prośby były spełniane natychmiast. A jeśli tak się nie stanie, może się zdenerwować, kopać, odmawiać jedzenia czy bić. Musimy pomóc dziecku przejść przez ten czas.
Dlaczego dzieci się buntują?
W taki sposób się rozwijają. Odkrywają, że są osobnym bytem, a nie częścią rodzica. Dlatego sprawdzają, jak daleko mogą się posunąć, gdzie sięgają granice. Bunt dziecka to nic złego, ale trzeba sobie z nim właściwie poradzić. Przede wszystkim należy zachować spokój. Dziecko działając w ten sposób, chce pokazać swoją niezależność. Nie należy reagować złością. Jeśli dziecko chce wykonywać niektóre czynności samodzielnie, dajmy mu przestrzeń. Może robić to niezdarnie i powoli, ale wykażmy się cierpliwością. Jeśli dziecko na wszystko odpowiada „nie”, warto dać mu wybór pomiędzy dwoma rzeczami, np. czapeczkami w dwóch kolorach, niech samo zdecyduje.
Zaakceptuj zachowanie malucha
Nie tłumy zachowania dzieci, choć może być one trudne do zaakceptowania. Bądźmy opanowani. Dziecko potrzebuje nas w tym czasie. Wiedza o tym, co dzieje się z naszym potomkiem pozwoli nam przejść spokojniej przez ten czas. Najlepiej zwracać się do dziecka z konkretnymi poleceniami np. kończąc zabawę, poinformujmy, że pora już poczytać książkę i iść spać. Warto też tłumaczyć, skąd wynikają nasze decyzje. Starajmy się również przedstawić dziecku alternatywy i pozwólmy na własne wybory. Przy czym niech będą to wybory ograniczone. Wspierajmy też jego samodzielność i dużo rozmawiajmy z dzieckiem. Pytajmy, o co mu chodzi. Czasami bunt to próba zwrócenia na siebie uwagi. Za emocjami dziecka zawsze kryje się jakiś powód.
Zdrowa codzienność
Zadbajmy też o to, by dziecko miało czas na sen i dobrze się odżywiało. Nie muszą być to już tylko papki, możemy stopniowo zacząć od niezbyt twardych owoców, jak winogrona, ale najlepiej bez pestek. Mogą być to też jabłka. Warto też zróżnicować dietę dwulatka. Powoli może wkraczać w świat dorosłych smaków. Oswajaj dziecko z nowymi doznaniami. Niech jedzenie będzie kolorowe i może nawet zabawne, w grę wchodzą samolociki. Warzywa powinny stać się podstawą diety, bo zawierają dużo minerałów i witamin. Owoce są równie ważne, podobnie, jak mięso i ryby. Dbajmy też o odpowiednie nawodnienie malucha, pomoże nam w tym Muszynianka.